Carlos Sainz, Ferrari’deki dört sezonunun ardından takımdan ayrılırken hissettiği duygusal anlara dair gizemli bir ipucu verdi. İspanyol pilot, Abu Dhabi Grand Prix’sini ikinci sırada tamamlarken, Ferrari’nin Takımlar Şampiyonluğu hedefini gerçekleştirememesine rağmen etkileyici bir performans sergiledi. Yarışı kazanan Lando Norris, McLaren’a 14 puan farkla şampiyonluğu kazandırdı.
Sainz, 2025 sezonu için Ferrari’de yerini Lewis Hamilton’a bırakarak Williams’a geçiş yapmış durumda. Abu Dhabi Grand Prix’sinden hemen sonra Alex Albon, Logan Sargeant ve Franco Colapinto’nun kullandığı 2024 Williams aracını bir tanıtım gününde test eden Sainz, yeni takımıyla ilk resmi çalışmasına bugün başladı.
“Duygularımı Kendime Sakladım”
Ferrari’deki kariyerini dört zaferle tamamlayan Sainz, takımdan ayrılmanın kendisini nasıl etkilediği konusunda basınla konuşurken oldukça gizemli bir tutum sergiledi. Sainz, gözyaşı döküp dökmediği sorulduğunda şu yanıtı verdi:
“Belki çoktan yaptım ama siz görmediniz ya da fark etmediniz. Belki bu, kaskın içinde oldu, belki yarıştan 10 dakika önce, belki de yarıştan sonra pite dönüş sırasında yaşandı. Belki hiçbir zaman öğrenemeyeceksiniz. Sadece şunu söyleyebilirim: Bir noktada duygusallaştım. Ama bu his, benim ve takımım arasında kalacak bir şey.”
Sainz, duygularını belli etmemesinin arkasında profesyonel odaklanmanın yer aldığını da belirtti:
“Belki de bu tamamen bir oyunculuktu. Duygusal değilmişim gibi davranıyorum ve bu hafta sonu burada olan Brad Pitt’ten oyunculuk dersleri aldım! Bilmiyorum. Şunu söyleyebilirim: Duygusal anlar yaşadım ama yapılacak çok iş ve kazanılacak çok şey vardı. Bu yüzden beyniniz duygusal olmaya izin vermiyor, çünkü takım için bir Markalar Şampiyonluğu kazanmaya odaklanıyorsunuz ve bu, kendi hislerinizin önüne geçiyor.”
“Rekabetçi Ruhum Ağır Bastı”
Sainz, Ferrari ile geçirdiği dört yılın ardından ayrılışını duygusal bir olay olarak tanımlasa da rekabetçiliğin her şeyin önüne geçtiğini belirtti:
“Duygularımın ağır bastığı anlar oldu, ama neyse ki bunları kimse göremedi. Beyniniz, rekabetçi tarafınıza daha fazla yer bırakıyor. Duygularımı yalnızca kendime ve takımım için sakladım.”
Duygularını kimseye göstermemenin marifet olduğunu sanmanın avrupa’da da geçerli olduğunu bilmiyordum doğrusu. Ya da duygular ağır basınca performansa odaklanılamadığı sanrısı.
Sen duygularını gizledin ve duyguların yerine performansına ve “rekabetçiliğine” odaklandın, sonuç: 1500 tur da sürse Norris’e hiç yaklaşmayan ve pazar gezintisiyle biten bir yarış performansı.
Hamilton duygularıyla yarıştı o akşam, bunu hiç gizlemedi ve ağlamaktan gözyaşım kalmadı dedi açık açık, sonuç: 16. lıktan 4.lüğe, hem de 24 turu sıralama modunda geçip son turunda çok şık bir geçişle.
Yani, başarı her zaman başarı, yetenek her zaman yetenek, rekabetçilik her zaman rekabetçiliktir.
Öyle duyguları sakladım demekle, rekabetçiliği beynime yazdım demekle falan olmuyor o işler.
Duygularını gizlemiş, ne zaman ağladığını söylemezmiş, biz hiç bir zaman bunu öğrenemezmişiz, bu takımla kendisi arasında bir şeymiş.
Büyük kayıp bizim için, içimiz içimizi yiyecek şimdi bu sorular cevapsız kalınca. Tüh.
Kenarın çakma Schumacher’i seni. Ne oldum sanıyorsa kendini artık.